JE HERSENEN
Ongveer3 weken na de conceptie wordt de neurale buis gevormd met daarin het ruggenmerg. Uit het bovenste gedeelte ervan zullen de hersenen ontwikkelen. Maar eerst zal het topje van die neurale buis even een buiging maken, naar het midden toe, en daar een deel cellen achterlaten die het hart zullen vormen. Het hart is dus het topje van je hersenen!

Je hersenen gaan zich dus ontwikkelen. Er groeien verschillende breinen bovenop elkaar.
Je kan ze schematisch als volgt indelen:

1. Wormenbrein (verlengde merg) dat onze binnenwereld in leven houdt, er dus voor zorgt dat we ademen, ons hart klopt, we eten en verteren,... Dit is ons parasympathisch systeem.

2. Reptielenbrein (ligt bovenop het wormenbrein), via de zintuigen die ontwikkelen wordt het mogelijk contact te hebben met de buitenwereld. Hier zit ook het vecht-, vlucht-, voortplantingsmechanisme. Het is ieder voor zich. Territorium wordt belangrijk. Dit is ons sympathisch systeem.

3. Primaire zoogdierenbrein of sociale brein (ligt in het midden van de hersenen). Via emoties wordt het mogelijk met elkaar te communiceren, er is dus samenwerking in groep mogelijk wat de overleving bevordert. Dit is ons limbisch systeem.

4. Secundaire zoogdierenbrein (de linker en rechter hersenhelft) dat fijne spiercoördinatie mogelijk maakt. Leren en evalueren. De rechterhelft is creatief en heeft een verbinding met het sociale brein, de linkerhelft analyseert.

5. Menselijke brein (prefrontale cortex), dat met alles in de hersenen verbonden is. Het is verantwoordelijk voor ons zelfbewustzijn, maakt dus zelfreflectie mogelijk, kijken naar jezelf en leren van je eigen fouten.

En dus ook:
6. Het hart, het transformerende brein, dat het mogelijk maakt elke energie, dus ook mentale energie te transformeren. Dit is ons hoogste brein, het geeft ons de kans om als mens tot volledige ontplooiing te komen.

Je ziet hier duidelijk waar we als mens vandaan komen. En wat nog merkwaardiger is, we gebruiken al deze breinen!

Als je geboren wordt werken brein 1 en 2. Brein 3 dient geactiveerd te worden, dit gebeurt via het bindingsproces tussen moeder en kind:
aanraking waarbij het hormoon oxytocine wordt aangemaakt, zachte stemgeluiden, borstvoeding. Totale veiligheid, waar overleving volledig is veilig gesteld, is noodzakelijk om dit brein te activeren.
Gebeurt dit niet dan zal de baby dienen terug te vallen op het reptielenbrein om overleving veilig te stellen.
Is dit ook niet mogelijk dan blijft alleen brein1 over, het wormenbrein, waarin de baby zich terugtrekt, een uiterste vorm hiervan noemen we freeze. Je herinnert je de pakkende beelden van de baby's in de Roemeense weeshuizen.

JE ZENUWSTELSEL
Je kan het zenuwstelsel onderverdelen in:
-het animaal zenuwstelsel dat alle betrekkingen met de omgeving regelt, de bewuste handelingen controleert en de zetel is van het geheugen en de wil.
- het vegetatief zenuwstelsel dat de orgaanfuncties regelt: bloedsomloop, ademhalings-, spijsverterings- en uitscheidingsorganen en de stofwisseling. Deze regulatie wordt geleid door een in het lichaam aanwezige drang naar stabilisatie ondanks de invloeden van buitenaf.

Ons vegetatief zenuwstelsel heeft als het ware 2 standen:
-een rempedaal: het parasympathisch systeem
-een gaspedaal: het sympathisch systeem

Het parasympathisch systeem werkt het efficiëntste wanneer je slaapt.
Het zorgt voor overleving op lange termijn. Je immuunsysteem gaat aan het werk.
Je batterijen worden opgeladen, er kan herstel plaatsvinden, celvernieuwing, opslag van energie, ...
Het heeft een verdedigingssysteem: de para(sympathetic) freeze waarbij endorfine en serotonine vrijkomen, 2 hormonen die zorgen voor verdoving. Je voelt de pijn niet.

Het sympathisch systeem maakt je wakker en alert.
Het zorgt voor overleving op korte termijn maar ook: nu werken, nu studeren, nu dit, nu dat,. Je immuunsysteem gaat slapen.
Het verbruikt energie, er is geen tijd voor celvernieuwing, groei, herstel,....
Het verdedigingssysteem hier is: de sympathetic surge: vechten of vluchten waarbij adrenaline en cortisol vrijkomen, 2 hormonen die je geest scherp stellen en je spieren voorzien van suikers om te kunnen vluchten.

Hormonen spelen dus een uiterst belangrijke rol in de werking van deze 2 systemen.
Als door fysieke of emotionele stress deze balans verstoord wordt, zal alles vierkant beginnen draaien. Je kan niet meer slapen, je batterijen raken leeg, je immuunsysteem wil niet meer werken of gaat net teveel beginnen werken,... je krijgt klachten.


JE HART
In de jaren '60 en '70 van vorige eeuw ontdekten twee fysiologen, John en Beatrice Lacey, van het Fels Institute in de Verenigde Staten, dat het neurale netwerk van het hart ongeveer 40.000 neuronen (zenuwcellen) bezit die in voortdurende interactie zijn met ons zenuwstelsel en onze hersenen. Ze toonden aan dat emoties worden geboren in een netwerk van neurale verbindingen dat gelegen is in het hart.
Dit brein van het hart communiceert met de cerebrale cortex (de hersenschors) om gedrag en reacties tot stand te brengen.
De twee wetenschappers zagen ook dat het hart niet noodzakelijk reageert op signalen van de hersenen, alsof ons hart selectief is in zijn antwoord. Andersom volgen de hersenen altijd de impulsen van het hart.

Het Heartmath Institute ontdekte dat het hart een elektrisch signaal uitzendt dat 60 maal krachtiger is dan dat van de cerebrale cortex. Het elektromagnetische veld dat ermee verbonden is, is ongeveer 5000 keer groter dan dat van de hersenen. Dit signaal wordt in ons lichaam uitgezonden - al onze cellen baden erin - maar ook in het veld rondom ons lichaam. Het kan worden gemeten tot ongeveer 2,50 meter van het lichaam.

UPLEDGER
...In juli 1975 werd mij een vaste betrekking aangeboden aan de faculteit Biomechanica van de Michigan State University waar ik tot 1983 aan klinisch onderzoek deed. Het is daar dat we het bewijs leverden dat schedelbeenderen niet vergroeien. Dit is hoe we te werk gingen.
     De verbinding tussen de schedelbeenderen noemt men "naden". Deze naden bevatten elastische vezels, niet elastische collageen vezels, veel bloedvaten en zenuwuiteinden. De misvatting betreffende het vergroeien van de schedelbeenderen vindt zijn oorsprong in laboratoria voor ontleedkunde waar men onderzoek deed op oude, gebalsemde lichamen. Het vergroeien of verkalken van de naden vindt plaats nà het overlijden. We ontdekten dit door onderzoek van stalen schedelbot en -naden die we genomen hadden tijdens hersenoperaties uitgevoerd op volwassen patiënten van verschillende leeftijdscategorieën.
     Samen met neurofysioloog Ernest Retzlaff, PhD, deed ik nog een ontdekking. Hiervoor werkten we met levende apen. We zagen dat je de beweging van de schedelbeenderen kan stopzetten door een zachte druk uit te oefenen op het staartbeen. Hieruit concludeerden we dat het hydraulisch systeem zich tussen kop en staart moest bevinden. De benaming "craniosacraal systeem" was een logisch gevolg van deze conclusie. De volgende stap was om een naam te kiezen voor de behandelmethode. Het werd "CranioSacraal Therapie".
     Tijdens onderzoek dat ik verrichtte met biofysicus Zvi Karni, PhD,DSc, observeerden we een elektrische ontlading van het hele lichaam wanneer CranioSacraal Therapie de blokkades in het craniosacraal systeem losmaakte. Er gebeurt een geleidelijke daling van de basislijn van elektrische activiteit tot een veel lager potentiaal, wat aanleiding geeft tot een algemeen ontspannen gevoel.
     We noemden deze onderbreking de "Betekenisaanwijzer" (Significance Detector), afgeleid van het feit dat het lichaam van de patiënt tijdens deze onderbreking bezig is met iets positiefs en significant. Voor de therapeut is het een teken dat hij of zij op het juiste spoor zit. Het was fantastisch om via elektrische meettoestellen de bevestiging te krijgen van wat mijn handen voelden. Later ontdekten we dat het mogelijk en heilzaam was om deze onderbreking op te wekken als onderdeel van de CranioSacraal Therapie. We noemden de onderbreking een "still point" en het proces waarbij deze onderbreking wordt opgewekt "Still-Point Induction".
...
Uittreksel uit het boek van John Upledger: Cranio Sacraal Therapie, een toetssteen bij natuurlijk genezen.